Marta Glinka – doktor psychologii, adiunkt na Wydziale Psychologii Pracy i Organizacji, psychofizjolog w zespole Badań i Rozwoju w przemyśle motoryzacyjnym. Prowadziła badania dotyczące m.in. wpływu emocji na funkcjonowanie wyobraźni przestrzennej, psychofizjologicznych korelatów obciążenia zadaniowego, neurokorelatów świadomości, znaczenia odpoczynku dla dobrostanu pracowników.

Tom Mit – literatura – polityka. Źródła tematów musicali to praca wyjątkowa pod każdym względem. Po pierwsze, podejmuje niezwykle nowoczesną problematykę, po drugie, badania nad różnymi aspektami musicalu są prowadzone w sposób oryginalny i interesujący, po trzecie, ten obszar badawczy, jak się wydaje, otwiera niezwykle ciekawe perspektywy refleksji naukowej. Książka znakomicie wpisuje się w dzisiejszą humanistykę, która przygotowała grunt dla wszystkich myślicieli zajmujących się antropologią światów teatralno-performatywno-słowno-muzycznych.

Stanisław Obirek, jak zwykle zresztą, napisał swoją książkę w sposób lekki i ze swadą, a całość ma strukturę logiczną i przejrzystą. Autor intelektualnie „zagląda” w różne przestrzenie humanistyki i nauk społecznych, niezmiennie jednak wracając do teologii i dyskusji wokół niej się toczących.

Książka może stanowić ważny głos w dyskusjach na temat miejsca religii w polskim społeczeństwie.

dr hab. Elżbieta Przybył-Sadowska, prof. UJ

Książka Jakuba Alejskiego zbudowana została wokół kategorii światoopowieści, łączącej klasyczne koncepcje w rodzaju „dzieła otwartego” Umberto Eco z refleksją nad mechanizmami generowania rozgrywki przez graczy i gry. Punkt wyjścia stanowi jedna z najprostszych, ale zarazem najbardziej istotnych definicji gier autorstwa Alexandra Gallowya – stwierdzenie, że „gry wideo są działaniem”.

Rozum ludzki spotyka się w pewnym rodzaju swych poznań ze szczególnym losem: dręczą go pytania, których nie może uchylić, albowiem zadaje mu je własna jego natura, ale na które nie może również odpowiedzieć, albowiem przewyższają one wszelką jego możność. Popada w ten kłopot bez własnej winy. Rozpoczyna bowiem od zasad, których używanie w toku doświadczenia jest nieuniknione, a zarazem przez nie dostatecznie wypróbowane. Przy ich pomocy […] wznosi się wciąż coraz wyżej do coraz bardziej odległych warunków.