Szkice zebrane w niniejszym zbiorze koncentrują się wokół dorobku dwóch centralnych postaci – Michaiła Bachtina i Jurija Łotmana. Pierwszy był rówieśnikiem formalistów, aczkolwiek na uznanie i to w skali światowej musiał czekać do lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Do „metody formalnej” miał stosunek krytyczny, doceniał jej znaczenie dla nauki
o literaturze, ale uznał, że jest jednostronna, absolutyzując tylko jeden, choć ważny, aspekt dzieła literackiego. Drugi, z wykształcenia literaturoznawca, należący już do następnego pokolenia, przyczynił się walnie do utworzenia w niesprzyjających warunkach całej szkoły naukowej, która pod nazwą „tartusko-moskiewskiej szkoły semiotycznej” przebiła się do pierwszej ligi humanistyki światowej, a sam Łotman jest wymieniany obok takich semiotyków jak Thomas Sebeok, Roland Barthes czy Umberto Eco.

Trwająca dziś niedaleko od nas wojna w Ukrainie rzuca nowe światło na postawy i głoszone koncepcje. I Bachtin, i Łotman byli przeciwieństwem wielkoruskiego szowinizmu i jak większość środowiska, do którego należeli, byli wolni od wszelkiej ksenofobii oraz pokus imperialnych. Byli (i pozostaną) autorytetami nie tylko intelektualnymi, lecz także moralnymi.

Ze Słowa wstępnego

ISBN: 978-83-66983-10-6
ISBN: 978-83-7589-069-3

243 strony, format A5
oprawa miękka

Cena: 25,00 zł